मी स्वत: साठी प्रयत्न करण्यापूर्वी तंत्रज्ञानाला निरुपयोगी म्हणतो असे माणूस म्हणून मला आवडत नाही, असे मला वाटत आहे कारण मी स्वत: साठी हे प्रयत्न केले आहे. ते चालले नाही. अ‍ॅक्सन एम हाडकुंडी होता, परंतु तो अजूनही फोन होता. पनु त्याला पृष्ठभाग म्हणते म्हणून हे दोघेही जन्मजात चांगले नव्हते.
फोल्डेबल - ड्युअल स्क्रीन नाही - डिव्हाइस उपयुक्त आहेत कारण अधिक रिअल इस्टेट जोडण्यासाठी ते अखंडपणे विस्तारतात. संपूर्ण बिंदू म्हणजे वापरण्यायोग्यतेच्या गुणोत्तरातील पोर्टेबिलिटी, आपण डिव्हाइससह काय करू शकता यावर नाही. दीर्घिका फोल्ड अंतर्निहित फोनचा जितका गॅलक्सी नोट १० आहे तितका आहे. अधिक स्क्रीन चांगली आहे, परंतु यामुळे डिव्हाइसची कोर कार्यक्षमता बदलत नाही. पने यांचे “हे एक पृष्ठभाग आहे” विधान आपणास असे विचार करण्याचा प्रयत्न करते की हे संपूर्णपणे काहीतरी वेगळे आहे, परंतु दिवसाच्या शेवटी, तो अद्याप एक फोन आहे.
मी हे देखील समजून घेऊ शकतो की फोल्डेबल डिव्हाइस म्हणजे ड्युअल स्क्रीन डिव्हाइसची उत्क्रांती.आपल्या दृश्याच्या मध्यभागी एक प्रचंड बिजागर ठेवणे, पने एक पृष्ठभाग काय करावे असे म्हणतात त्यापेक्षा अगदी उलट आहे. हे आपल्या मार्गाने जाते, हे विचलित करणारे आहे आणि ते अगदी वाईट दिसत आहे. फोल्डेबल डिव्हाइस या समस्येचे निराकरण करतात. माझ्या लक्षात आले की खरे फोल्डेबल्सना त्यांच्या सध्याच्या स्वरूपात समस्या आहेत, परंतु आम्ही अद्याप पहिल्या पिढीमध्ये आहोत. कार्य न करणार्‍या काहीतरी परिष्कृत करण्याचा प्रयत्न करण्यापूर्वी आपण खरोखर उपयुक्त संकल्पनेत सुधारणा करण्याचा प्रयत्न करू नये?
जोपर्यंत पन्या फोनपेक्षा दोघे कसे चांगले आहेत हे मला समजावून सांगू शकत नाही, मी संशयास्पद राहीन. आम्ही अद्याप या डिव्हाइसपासून प्रत्यक्षात लाँच करण्यापासून एक वर्षापेक्षा अधिक अंतरावर आहोत, म्हणून कोणाला माहित आहे.
