सामग्री

• एआरटी आणि एओटी (Android 5.0 लॉलीपॉप)
• बॅच आणि स्वयंचलित अद्यतन अॅप्स (Android 2.2 Froyo)
• हार्डवेअर सेन्सर बॅचिंग (Android 4.4 KitKat)
• होस्ट कार्ड इम्यूलेशन (Android 4.4 KitKat)
• ओएमएस आणि आरओ थेरिंग (Android 6.0 मार्शमैलो)
• प्रकल्प लोणी (Android 4.1 जेली बीन)
• अलीकडील अ‍ॅप्स आणि अॅप स्विचिंग (Android 3.0 हनीकॉम्ब)
• सॉफ्ट की (Android 3.0 हनीकॉम्ब)
• ट्रिम समर्थन (Android 4.3 जेली बीन)
• यूएसबी होस्ट मोड (Android 3.0 हनीकॉम्ब)

नेक्सस 7 ने मागील आठवड्यात आपला सातवा वाढदिवस साजरा केला. माझा सहकारी डेव्हिड इमेलने त्याबद्दल एक उत्कृष्ट स्मरणशक्ती तयार केली आणि प्रक्रियेत अँड्रॉइड हनीकॉम्बबद्दल मजेदार टिड्बिटचा समावेश केला.

अँड्रॉइडमध्ये लहान वैशिष्ट्यांसह परिपूर्ण आहे, त्यापैकी काही आश्चर्यकारकपणे महत्त्वाचे आहेत ज्याबद्दल आपण त्यांच्याबद्दल थोडे बोलत आहोत. बर्‍याच जुन्या लोकांनी आज आपल्याला माहित असलेल्या Android चे आकार देण्यास मदत केली.

येथे दहा विशेषत: महत्वाच्या जुन्या Android वैशिष्ट्ये आहेत.

एआरटी आणि एओटी (Android 5.0 लॉलीपॉप)

जेव्हा Android 5.0 लॉलीपॉपमध्ये अधिकृतपणे लाँच केले गेले तेव्हा Android रनटाइम (एआरटी) ही एक मोठी डील होती. एआरटी सह वेळ संकलन (एओटी), सुधारित कचरा संग्रहण आणि इतर अनेक वैशिष्ट्ये आली. ते बहुतेक अ‍ॅप आणि गेम विकसकांसाठी होते, परंतु या बदलांमुळे अॅप्सला पूर्वीपेक्षा अधिक द्रुत सुरू करण्यात आणि ऑपरेट करण्यात मदत झाली.

आरटी अँड्रॉइडमध्ये एआरटी सर्वात मोठा बदल होता.

एआरटीला त्यावेळी आणि आताच्या दरम्यान बरीच सुधारणा झाली. Android 7.0 नौगटने जेआयटी करीता समर्थन, किंवा वेगवान डिव्हाइस बूट वेळासाठी फक्त इन-टाइम संकलन केले. Android Oreo कचरा संग्रहण आणि कमी विराम वेळा सुधारित. अँड्रॉइड 9 पाईने डीईएक्स फायलींच्या वेळ-वेळेच्या रूपांतरणासाठी समर्थन जोडले.

एआरटीने टेबलवर आणलेल्या अंडर-द-हुड सुधारणांची यादी करण्यास संपूर्ण दिवस लागणार आहे कारण दरवर्षी ते निरंतर चांगले होते, जरी आपण यापुढे खरोखर बोललो नाही तरीही. अगदी आगामी अँड्रॉइड क्यूमध्येही एआरटीमध्ये काही लहान सुधारणा झाली आहेत.

बॅच आणि स्वयंचलित अद्यतन अॅप्स (Android 2.2 Froyo)

2020 मध्ये Android 2.2 फ्रोयो दहा वर्षांचे झाले आणि त्यातील एक वैशिष्ट्य अद्याप बाकी आहे. स्वयंचलित अ‍ॅप अद्यतनांसाठी तसेच बॅच अ‍ॅप अद्यतनांसाठी मूळ समर्थनासह ही Android ची प्रथम आवृत्ती होती. यामध्ये बरेच तांत्रिक अडचणी नाहीत. पार्श्वभूमीवर एकाच वेळी आपले सर्व अॅप्स अद्यतनित करण्यासाठी आपण Google Play मधील बटण दाबा शकता आणि ते Android Froyo चे आभार आहे.

या वैशिष्ट्यामध्ये बर्‍याच वर्षांत सुधारणा देखील प्राप्त झाली. 2019 च्या सुरुवातीच्या काळात Google ने काही वर्षांपूर्वी हे वैशिष्ट्य काढल्यानंतर एकाचवेळी अॅप डाउनलोडची चाचणी करण्यास सुरवात केली. यामुळे सैद्धांतिकदृष्ट्या आपले सर्व अॅप्स एकाच वेळी अद्यतनित करण्याची प्रक्रिया आणखी वेगवान होईल.

एकाच वेळी Android अ‍ॅप्स व्यक्तिचलितपणे अद्यतनित करण्याची कल्पना करणे कठीण आहे.

यामुळे, Android Froyo ने HD (720p) प्रदर्शन, Wi-Fi हॉटस्पॉट्स, स्टॉक ब्राउझरसाठी GIF समर्थन आणि आपला फोन आपल्या कारच्या ब्लूटुथशी कनेक्ट करण्याची क्षमता यासारखे Android वैशिष्ट्ये देखील सादर केली - हे वैशिष्ट्य बरेच लोक दररोज वापरतात.

हार्डवेअर सेन्सर बॅचिंग (Android 4.4 KitKat)

अँड्रॉइड किटकॅटने हार्डवेअर सेन्सर बॅचिंगसह आम्हाला आणखी एक उत्कृष्ट वैशिष्ट्य दिले. बॅटरीचे आयुष्य कंट्रोलमध्ये येण्यासाठी Google कडून झालेला हा पहिला खरोखर प्रयत्न होता. आधार अगदी सोपा आहेः सेन्सर रिअल टाइमऐवजी बॅचमध्ये डेटा संकलित करुन वितरित करत असत. हे डिव्हाइसना जास्त काळ कमी उर्जा स्थितीत राहू शकेल आणि बॅटरी वाचवेल.

अखेरीस गुगलने सॉफ्टवेअरच्या बाजूनेही या वर्तनचे अनुकरण केले. डोझ मोड पार्श्वभूमीमध्ये अ‍ॅप वापर प्रतिबंधित करते आणि देखभाल विंडोमध्ये अ‍ॅप संकालित करणे डिफर्ड करते. मुळात ते वेळेत लहान विंडोज वगळता सर्व अॅप्स झोपायला लावतात जिथे ते अद्यतनित करू शकतात, सूचना पाठवू शकतात आणि सीपीयू वापरू शकतात. हार्डवेअर सेन्सर बॅचिंग त्याच प्रकारे कार्य करते.

फिटनेस (स्टेप ट्रॅकिंग), लोकेशन ट्रॅकिंग आणि अन्य देखरेखीसह या वैशिष्ट्यात इतर उपयोग देखील आहेत. अँड्रॉइड also.4 किटकॅटने देखील स्टेप ट्रॅकिंगसाठी समर्थन जोडले आणि स्टेप ट्रॅकिंग वैशिष्ट्य हार्डवेअर सेन्सर बॅचिंगसह कार्य करते.

होस्ट कार्ड इम्यूलेशन (Android 4.4 KitKat)

होस्ट कार्ड एम्यूलेशन (एचसीई) एक प्रकारची मोठी गोष्ट आहे आणि यामध्ये एक छोटीशी कथा आहे. मुळात, Google ने आपले देय तपशील संचयित करण्यासाठी फोनवर एक सुरक्षित घटक (एसई) चिप वापरली. डेटा चोरी टाळण्यासाठी एसई जोरदारपणे कूटबद्ध आणि सुरक्षित होते. तथापि, व्हेरीझन, एटी अँड टी, आणि टी-मोबाइलने गुगल वॉलेटला सेक्चर एलिमेंट वाचण्यापासून रोखून त्याच्या सॉफ्टकार्ड (पूर्वी आयएसआयएस) पुढाकाराच्या बाजूने ब्लॉक केले.

प्रत्युत्तर म्हणून, Google ने एचसीई लाँच केले, जे पेमेंट टर्मिनल्समधून संप्रेषण प्रसारणात अडथळा आणते आणि ते सिक्युअर एलिमेंट मॉड्यूलऐवजी थेट ओएसला पाठवते. ओएस वास्तविक कार्डचे प्रतिनिधित्व करण्यासाठी एक टोकन तयार करते आणि टोकनलायझेशन नावाच्या प्रक्रियेत आपल्या वास्तविक डेबिट कार्ड नंबरच्या जागी परत पाठवते. वापरकर्त्याच्या कोणत्याही इनपुटशिवाय एचसीई पार्श्वभूमीवर देखील चालते, जेणेकरून आपण आपल्या फोनची स्क्रीन बंद नसतानाही फक्त टॅप करू शकता आणि पैसे देऊ शकता.

वाहकांनी ते पर्याय मर्यादित करण्याचा प्रयत्न केल्यानंतर ग्राहकांनी पर्याय खुला ठेवण्यासाठी गुगलने एचसीई केले.

एचसीईने शेवटी सिक्युअर एलिमेंट हार्डवेअरची गरज भासविली आणि कॅरियरांनी २०१riers मध्ये गुगलला सॉफ्टकार्डची विक्री केली. हे लक्षात घेण्यासारखे आहे कारण टोकनकरण आणि आपल्या डिव्हाइसवर टॅप-टू-पे वापरणे प्रत्यक्ष कार्ड वापरण्यापेक्षा अधिक सुरक्षित आहे. .

ओएमएस आणि आरओ थेरिंग (Android 6.0 मार्शमैलो)

एओएसपी अँड्रॉइडमध्ये रनटाइम रिसोर्स आच्छादन (आरआरओ) आणि आच्छादन व्यवस्थापन सेवा (ओएमएस) दोन थियिंग फ्रेमवर्क आहेत. सोनीने दोन्ही फ्रेमवर्क Android मध्ये ठेवले आणि ते आज बर्‍याच उपकरणांमध्ये अस्तित्वात आहे. यासाठी अधिकृत पदार्पण अँड्रॉइड मार्शमॅलो होते. आरआरओ प्रथम आला आणि अखेरीस ओएमएस द्वारे सप्लिंट केला गेला, परंतु ते दोघेही बहुतेक सारखेच करतात.

बर्‍याच अ‍ॅप्समध्ये रंग, लेआउट आणि इतर डिझाइन घटकांसारख्या गोष्टींसह एक्सएमएल फायली असतात. ओएमएस आपल्याला सानुकूलित लुकऐवजी आपल्या स्वतःच्या सानुकूल एक्सएमएल फायली आच्छादित करू देते. अशाप्रकारे, आपण एखादा पांढरा पार्श्वभूमी आणि काळ्या मजकूरासह अॅपमध्ये काळा बॅकग्राउंड आणि हिरव्या मजकूरासह अनुप्रयोग बदलू शकता ज्यामुळे अॅप प्रत्यक्षात कसे कार्य करते यावर परिणाम होऊ शकत नाही.

ओओएस तितके जवळ आहे जशी Google एओएसपी अँड्रॉइडमध्ये मूळ मुळात येते.

हे आपण फक्त वापरू शकता असे नाही परंतु ओईएम आणि थियर्स हे बर्‍याचदा वापरतात. सिनर्जी, सबस्ट्रॅटम आणि प्ल्यूव्हियस सारखे अॅप्स आपल्या Android च्या आवृत्तीवर अवलंबून रूट आणि नॉन-रूट थिमिंगसाठी ओएमएस वापरतात. सॅमसंगने त्याच्या थीम्ससाठी Android Oreo सह ओएमएस वापरण्यास प्रारंभ केला. हे थीम इंजिन बहुतेक लोकांना वापरणे सोपे करण्यासाठी XML फायली तयार करणे, सानुकूलित करणे आणि आच्छादित करण्याची प्रक्रिया सुलभ करते.

दुर्दैवाने, ओएमएसचे भविष्य सध्या अस्पष्ट आहे. गूगलने हेतूनुसार Android पाई मध्ये त्याचे समर्थन बंद केले, ज्यामुळे थीम समुदायात रोष ओढवला. येथे सबस्ट्रेटमच्या काही निर्मात्यांसह एक चांगली मुलाखत आहे, जिथे ते ओएमएस थोडे अधिक कसे वापरतात हे स्पष्ट करतात.

प्रकल्प लोणी (Android 4.1 जेली बीन)

अँड्रॉइडच्या पूर्वीच्या दिवसांमध्ये प्रोजेक्टर बटर हे सर्वात महत्त्वाचे Android वैशिष्ट्यांपैकी एक होते. सिस्टीम यूआय सुलभ आणि वेगवान चालविण्यासाठी या प्रकल्पात बर्‍याच सुधारणा व ट्वीक्सचा समावेश आहे. पूर्वीची Android डिव्हाइस खरोखर इनपुट अंतर आणि ढवळत्यांसह संघर्ष करत होते. कालांतराने, प्रकल्प बटरने सर्व मोठ्या प्रमाणात निश्चित केले.

प्रोजेक्टर बटरने इतर ऑप्टिमायझेशन आणले, जसे ट्रिपल बफरिंग, व्हीसिंक आणि सुधारित स्पर्श प्रतिसाद ही वैशिष्ट्ये ओएसला 60fps वर चालु देते आणि नितळ कामगिरीसाठी प्रदर्शन अधिक चांगले सीपीयू आणि GPU सह संकालित करते. निश्चितच, Android च्या नवीन आवृत्तीसह या सर्व गोष्टी बर्‍याच वर्षांत सुधारल्या.

२०१ 2015 च्या सुरुवातीस H ० हर्ट्ज आणि १२० हर्ट्झ प्रदर्शनासह बुट्ट्यावरील गुळगुळीततेसाठी मोर्चा सुरू ठेवलेला आपण पाहिलेला आहे. Android 4.1 जेली बीनच्या आधी ते प्रदर्शन किती वाईट दिसेल याची आपण कल्पना करू शकता?

अलीकडील अ‍ॅप्स आणि अॅप स्विचिंग (Android 3.0 हनीकॉम्ब)

अलीकडील अ‍ॅप्‍स मोड हा एक मोठा डील होता जेव्हा त्याने Android 3.0 हनीकॉम्बवर लाँच केला. हे मल्टिटास्किंगमध्ये अँड्रॉइड खरेदी होते, त्यावेळी आयओएसवर असलेल्या या वैशिष्ट्यांपैकी एक मोठी वैशिष्ट्ये होती. अलीकडील अ‍ॅप्स बटण आपल्याला आपले सर्व उघडे अ‍ॅप्स एकाच इंटरफेसमध्ये पाहू देतात, त्यांच्या इच्छेनुसार स्विच करू शकतात किंवा आवश्यक असल्यास ते पूर्णपणे बंद करू देते. या कार्यक्षमतेनेच मुळात टास्क मॅनेजर अ‍ॅप मार्केट नष्ट केले, त्याचप्रकारे फ्लॅशलाइट टॉगलने टॉर्च अ‍ॅप मार्केटला ठार केले. Android अद्याप त्याच्या अलीकडील अॅप्समध्ये स्वाइप-टू-बंद पद्धत वापरते, जरी काही सुधारणा आणि व्हिज्युअल बदलांसह.

केवळ टॅब्लेटवर चालणार्‍या ओएससाठी, हनीकॉम्बकडे बर्‍याच विचारांची कल्पना होती.

अखेरीस त्वरित अ‍ॅप बंद करण्यासाठी क्लियर ऑल बटण, अ‍ॅप्स उघडण्यासाठी अॅप पिन करणे, आणि सर्वात उत्तम म्हणजे अ‍ॅप स्विचिंग सारख्या इतर फंक्शन्सच्या गुच्छाने वैशिष्ट्य सुधारले. विंडोज पीसीवर अ‍ॅप स्विचिंग Alt-F4 प्रमाणेच कार्य करते. आपण अलीकडील अ‍ॅप्स बटणाच्या दुहेरी प्रेससह वापरलेल्या दोन अलीकडील अ‍ॅप्समध्ये द्रुतपणे स्विच करू शकता. कोणत्याही दोन अॅप्समध्ये द्रुतपणे स्विच करण्यासाठी Android पाईने एक स्वाइप जेश्चर जोडला.

अँड्रॉइड क्यू सह गूगल Android च्या जेश्चर नियंत्रणास पुन्हा सुधारित करत आहे. अलीकडील अ‍ॅप्स तसेच कार्य करतात हे कदाचित बदललेल, परंतु अलीकडील अ‍ॅप्स अजूनही असतील याची आम्हाला खात्री आहे. हे निश्चितच आतापर्यंतचे सर्वात मोठे आणि सर्वात महत्त्वाचे Android वैशिष्ट्यांपैकी एक आहे आणि मुख्यपृष्ठ स्क्रीनवर नियंत्रण ठेवण्यामुळे इतके महत्त्वपूर्ण असलेल्यांपैकी ही एक होती.

सॉफ्ट की (Android 3.0 हनीकॉम्ब)

पुष्कळ लोक सॉफ्ट की घेतात. अँड्रॉइड पाई आणि अँड्रॉइड क्यू वर जेश्चर नियंत्रणे मिळवण्याच्या गर्दीत, 2010 च्या दशकाच्या सुरुवातीच्या काळात फोन डिझाइनवर मऊ चावींचा काय मोठा प्रभाव पडला हे पाहणे मागे टाकणे फायद्याचे आहे. सॉफ्ट कीजच्या आधी, डिव्हाइस OEM मध्ये सर्व डिव्हाइसवर सर्व प्रकारची बटणे होती. Android 3.0 हनीकॉम्ब आणि नंतर आईस्क्रीम सँडविचने या सर्वांचा अंत केला आणि आज आपल्या सर्वांना ठाऊक असलेल्या स्वच्छ, बटणा-रहित कँडी बार फोनच्या युगात प्रवेश करण्यास मदत केली.

बर्‍याच वर्षांमध्ये सॉफ्ट किज विकसित झाल्या, बहुधा आकार, आकार आणि डिझाइनमध्ये. आपण Google सहाय्यकासाठी होम प्रेस करू शकता, नवबार अ‍ॅप्स यासारख्या गोष्टींसह बटणे बदलू शकता आणि काही ओईएम आपल्याला तळाशी असलेल्या नवीन सॉफ्ट की देखील जोडू देते.

दुर्दैवाने, जेश्चर नॅव्हिगेशनची प्रक्रिया हाती घेतल्यामुळे मऊ कीज अखेरीस बाहेर पडायला फार काळ लागणार नाही. लवकरच, आम्ही सर्व डान्स डान्स रेव्होल्यूशनच्या खेळाडूंप्रमाणेच बोटांनी स्वाइप आणि नाचत आहोत.

मऊ कीज अँड्रॉइडच्या इतिहासामध्ये एक वैशिष्ट्य म्हणून वैशिष्ट्यीकृत स्थान ठेवतात ज्यामुळे वर्षानुवर्षे फोन कशा डिझाइन केल्या गेल्या.

ट्रिम समर्थन (Android 4.3 जेली बीन)

ट्रीम समर्थन Android किंवा नवीन वैशिष्ट्यावर मूळ नाही, परंतु ते खूप महत्वाचे होते. २०० Linux मध्ये लिनक्सने परत कर्नलमध्ये जोडले. मायक्रोसॉफ्टने २०० in मध्ये विंडोज in मध्ये सपोर्टचा समावेश केला. Appleपलने २०११ मध्ये ओएस एक्समध्ये हे जोडले आणि आयओएस उपकरणांसाठी ट्रिमची एक अनोखी पद्धत आहे. अँड्रॉइड 3.3 जेली बीनने शेवटी २०१२ मध्ये हे वैशिष्ट्य जोडले, अर्थात पक्षाला थोडा उशीर झाला.

ट्राम हे एक साधे पण महत्त्वाचे वैशिष्ट्य आहे आणि हे फ्लॅश स्टोरेजशी संबंधित आहे. मेकॅनिकल हार्ड ड्राईव्हच्या विपरीत फ्लॅश संचयनास नवीन डेटा लिहिण्यास थोडा त्रास होतो. हे रिक्त जागेवर द्रुतपणे लिहू शकते, परंतु डेटा अधिलिखित करणे आवश्यक असल्यास, प्रक्रिया लक्षणीय जास्त वेळ घेते.

ट्राईम हा एक किरकोळ होता, परंतु Android मध्ये आश्चर्यकारकपणे महत्वाचा समावेश होता.

यामुळे कालांतराने मोठ्या प्रमाणात मंदी निर्माण झाली आणि बर्‍याच जुन्या Android डिव्हाइसच्या अकाली अप्रचलिततेस हातभार लागला असेल. ट्रायमने फ्लॅश स्टोरेजचे कचरा संकलन आणि मोकळ्या जागेच्या वाटपासह अनिवार्यपणे व्यवस्थापन करून मंदी रोखली.

बर्‍याचजणांनी नेक्सस 7 2012 च्या मंदीच्या समस्यांचे श्रेय ट्राइम समर्थनाच्या अभावामुळे दिले आणि अँड्रॉइड 4.3 जेली बीनच्या अद्ययावत नंतर कामगिरीच्या नफ्याचा अहवाल दिला. ट्रिम सर्वात मोहक Android वैशिष्ट्यांपैकी एक नाही, परंतु ती नक्कीच सर्वात महत्वाची आहे आणि आपला फोन अद्याप वापरतो.

यूएसबी होस्ट मोड (Android 3.0 हनीकॉम्ब)

यूएसबी होस्ट मोड एक सामर्थ्यवान वैशिष्ट्य आहे ज्यास कदाचित तिच्यास पात्र असलेले प्रेम मिळत नाही. हे मूळत: एंड्रॉइड H. on हनीकॉम्बवर डेब्यू केले आणि बर्‍याच लोकांनी त्याचा उपयोग यूएसबी चालू (ओटीजी) क्षमतांसाठी केला. परंतु त्यापेक्षा मोड बरेच काही करते.

यूएसबी होस्ट मोड आपल्याला Android डिव्हाइसवर यूएसबी माईस आणि कीबोर्ड तसेच एमआयडीआय कीबोर्ड आणि इतर विशेष तंत्रज्ञानाचा वापर करू देतो. मूलभूतपणे, आपण आपल्या फोनवर काहीही लपवू शकत असल्यास आणि यूएसबी पोर्टद्वारे ते वापरू शकत असल्यास, आपण यूएसबी होस्ट मोडचे आभार मानू शकता.

अँड्रॉइड 8 ओरिओने द्वि-घटक प्रमाणिकरण कीसाठी समर्थन जोडला. Android 9 पाईने एकाच वेळी डिव्हाइस चार्ज करण्याची आणि फायली हस्तांतरित करण्याची क्षमता आणली. Android च्या बर्‍याच आवृत्तींमध्ये गौण समर्थन आणि प्रवेश देखील सुधारित झाला आहे. जर Google ने कधीही Android लॅपटॉप बनविला असेल तर, यूएसबी होस्ट मोड प्रत्येक गोष्ट योग्य रीतीने बनविण्याची गुरुकिल्ली असेल.

कधीकधी यावर विश्वास ठेवणे कठीण आहे, परंतु Android कॅमेरा गुणवत्ता आणि नॉचपेक्षा खूप मोठा आहे. सॉफ्टवेअर वैशिष्ट्यांच्या गुच्छाने आम्ही नेहमीच पहात नसलेल्या पार्श्वभूमीवरही प्लॅटफॉर्म पुढे नेण्यास मदत केली.

आपले आवडते Android वैशिष्ट्य काय आहे?