सामग्री

• सेटअप
• काय मी पाहिले
• जाहिराती
• Amazonमेझॉन एडब्ल्यूएस
• ठीक आहे, Google
• Google ला माझ्याबद्दल काय माहित आहे?
• फेसबुक, ट्विटर आणि इतरांचे काय?
• संभाव्य वि वास्तविक
• लपेटणे

डिजिटल गोपनीयता हा एक चर्चेचा विषय आहे. आम्ही अशा एका युगात गेलो आहोत जिथे जवळजवळ प्रत्येकजण कनेक्ट केलेला डिव्हाइस ठेवतो. प्रत्येकाकडे कॅमेरा आहे. आमची अनेक दैनंदिन कामे - बस चालविण्यापासून ते आमच्या बँक खात्यांपर्यंत पोचण्यापर्यंत - ऑनलाइन केली जातात. प्रश्न उद्भवतो, “त्या सर्व डेटाचा मागोवा कोण ठेवतो?”

जगातील काही सर्वात मोठी टेक कंपन्या आमचा डेटा कसा वापरतात याविषयी छाननी सुरू आहे. Google ला आपल्याबद्दल काय माहित आहे? आपला डेटा हाताळतो याबद्दल फेसबुक पारदर्शक आहे? हुवावे आमच्यावर हेरगिरी करीत आहे का?

यापैकी काही प्रश्नांची उत्तरे देण्याचा प्रयत्न करण्यासाठी, मी एक खास वाय-फाय नेटवर्क तयार केले आहे जे मला स्मार्टफोनमधून इंटरनेटवर पाठविल्या जाणार्‍या डेटाचे प्रत्येक पॅकेट कॅप्चर करू देते. मला हे पहायचे होते की माझे कोणतेही डिव्हाइस माझ्या माहितीशिवाय दूरस्थ सर्व्हरवर गुप्तपणे डेटा पाठवित आहेत की नाही. माझा फोन माझी हेरगिरी करीत आहे?

सेटअप

माझ्या स्मार्टफोनमधून मागे व पुढे वाहत असलेला सर्व डेटा कॅप्चर करण्यासाठी मला एक खासगी नेटवर्क आवश्यक आहे, जेथे मी बॉस आहे, जिथे मी मूळ आहे, जिथे मी प्रशासक आहे. एकदा माझ्याकडे नेटवर्कवर पूर्ण नियंत्रण आले की मी नेटवर्कमध्ये आणि बाहेर जाणा everything्या प्रत्येक गोष्टीचे निरीक्षण करू शकतो. हे करण्यासाठी मी वायफाय प्रवेश बिंदू म्हणून रास्पबेरी पाई सेट अप केले. मी कल्पनारम्यपणे त्याला पायनेट म्हटले. पुढे, मी चाचणी अंतर्गत स्मार्टफोनला पायनेटवर आणि मोबाइल डेटा अक्षम केला (मला खात्री आहे की मला सर्व रहदारी मिळत आहे याची दुप्पट खात्री आहे). या क्षणी, स्मार्टफोन रास्पबेरी पाईशी कनेक्ट झाला होता परंतु दुसरे काहीच नव्हते. पुढची पायरी म्हणजे ते इंटरनेटवर मिळणारी सर्व रहदारी अग्रेषित करण्यासाठी पाई कॉन्फिगर करणे. म्हणूनच पाई एक उत्कृष्ट डिव्हाइस आहे, कारण बर्‍याच मॉडेल्समध्ये वाय-फाय आणि इथरनेट दोन्ही बोर्डात असतात. मी इथरनेटला माझ्या राउटरशी कनेक्ट केले आणि आता स्मार्टफोन पाठवते आणि प्राप्त करते ते सर्वकाही रास्पबेरी पाईमधून जावे लागते.

तेथे नेटवर्क विश्लेषण साधने बरेच आहेत आणि सर्वात लोकप्रिय म्हणजे वायरशार्क. हे नेटवर्कवरुन उड्डाण करणारे प्रत्येक डेटा पॅकेटचे रीअल-टाइम कॅप्चर करणे आणि प्रक्रिया करणे सक्षम करते. माझ्या स्मार्टफोन आणि इंटरनेट दरम्यानच्या पाई सह मी सर्व डेटा कॅप्चर करण्यासाठी वायरशार्कचा वापर केला. एकदा काबीज केल्यावर मी माझ्या विश्रांतीवर त्याचे विश्लेषण करू शकलो. “आता कॅप्चर करा, नंतर प्रश्न विचारा” या पद्धतीचा फायदा म्हणजे मी रात्रभर सेटअप चालू ठेवू शकतो आणि मध्यरात्री माझ्या स्मार्टफोनमध्ये काय रहस्य प्रकट होत आहे हे मी पाहू शकतो!

मी चार उपकरणांची चाचणी केली:

• हुआवे मेट 8
• पिक्सेल 3 एक्सएल
• वनप्लस 6 टी
• गॅलेक्सी नोट 9

काय मी पाहिले

आमच्या स्मार्टफोनमध्ये गूगलशी बोलणारी पहिली गोष्ट माझ्या लक्षात आली खूप. मला वाटते की यामुळे मला आश्चर्य वाटू नये - संपूर्ण Android पर्यावरणातील तंत्रज्ञान Google च्या सेवाभोवती तयार केले गेले आहे - परंतु जेव्हा मी झोपेमुळे डिव्हाइस जागे केले तेव्हा ते आपले Gmail आणि वर्तमान नेटवर्क टाइम (एनटीपी द्वारे) कसे पाहते हे पाहणे मनोरंजक आहे. आणि इतर गोष्टींचा संपूर्ण समूह. गूगलची किती डोमेन नावे आहेत याबद्दल मलाही आश्चर्य वाटले. मी सर्व सर्व्हरची अपेक्षा करत होतो कशासाठीतरी, परंतु Google कडे 1e100.net (जी मला वाटते की गूगलप्लेक्सचा संदर्भ आहे), gstatic.com, crashlytics.com आणि यासारख्या नावांसह डोमेन आहेत.

मी प्रत्येक डोमेनची तपासणी केली आणि प्रत्येक आयपी पत्ता चाचणी डिव्हाइसशी संपर्क साधला ज्याने माझा स्मार्टफोन कोणाशी बोलत आहे हे मला खात्री आहे.

गूगलशी बोलण्याव्यतिरिक्त, आमचे स्मार्टफोन बर्‍यापैकी सावध सामाजिक फुलपाखरू असल्यासारखे दिसत आहेत आणि मित्रांचे विस्तृत मंडळ आहेत. हे अर्थातच आपण किती अॅप्स स्थापित केले त्या प्रमाणात प्रमाणित आहेत. आपल्याकडे व्हॉट्सअॅप आणि ट्विटर स्थापित असल्यास काय आहे याचा अंदाज लावा, आपले डिव्हाइस व्हॉट्सअॅप आणि ट्विटरच्या सर्व्हरशी नियमितपणे संपर्क साधते!

मी चीन, रशिया किंवा उत्तर कोरियामधील सर्व्हर्सशी कोणतेही वाईट कनेक्शन पाहिले? नाही

जाहिराती

आपला स्मार्टफोन बर्‍याचदा काहीतरी करतो जाहिराती मिळविण्यासाठी सामग्री वितरण नेटवर्कशी कनेक्ट केलेले. पुन्हा, ते कोणत्या नेटवर्कशी कनेक्ट होते आणि किती, आपण स्थापित केलेल्या अॅप्सवर अवलंबून असेल. बर्‍याच जाहिरात-समर्थित अ‍ॅप्स जाहिरात नेटवर्कद्वारे प्रदान केलेल्या लायब्ररी वापरतील, ज्याचा अर्थ असा आहे की अ‍ॅप विकसकास जाहिराती खरोखर दिल्या जातात किंवा जाहिराती नेटवर्कवर कोणता डेटा पाठविला जातो याबद्दल काही माहिती नसते. मी पाहिलेले सर्वात सामान्य जाहिरात प्रदाता डबलक्लिक आणि अकामाई होते.

गोपनीयतेच्या बाबतीत, ही जाहिरात लायब्ररी एक विवादास्पद विषय असू शकते, कारण अॅप डेव्हलपर मूलत: प्लॅटफॉर्मवर डेटासह योग्य गोष्ट करण्यासाठी भरवसा ठेवत असतो आणि केवळ जाहिराती देण्यासाठी आवश्यक असलेल्या गोष्टी पाठवते. आमच्या रोजच्या वेबच्या वापरादरम्यान विश्वासार्ह जाहिरात प्लॅटफॉर्म किती आहेत हे आपण सर्वांनी पाहिले आहे. पॉप-अप, पॉप-अंडर, स्वयं-प्ले करणारे व्हिडिओ, अयोग्य जाहिराती, संपूर्ण स्क्रीन व्यापलेल्या जाहिराती - यादी पुढे चालू आहे. जाहिराती इतक्या अनाहुत नसत्या तर अ‍ॅड ब्लॉकर कधीही नसतात.

Amazonमेझॉन एडब्ल्यूएस

मी अ‍ॅमेझॉनच्या वेब सर्व्हिसेस (एडब्ल्यूएस) संबंधित नेटवर्क क्रियाकलापांचा बर्‍यापैकी प्रमाणात पाहिले. एक प्रमुख क्लाऊड सर्व्हर प्रदाता म्हणून, अ‍ॅमेझॉन ही अ‍ॅप विकसकांसाठी बर्‍याच वेळा तर्कसंगत निवड असते ज्यांना सर्व्हरवर डेटाबेस आणि इतर प्रक्रिया करण्याची क्षमता आवश्यक असते, परंतु त्यांचे स्वत: चे भौतिक सर्व्हर राखू इच्छित नाहीत.

एकंदरीत, ओडब्ल्यूएसशी असलेले कनेक्शन निर्दोष मानले पाहिजेत. आपण विचारलेल्या सेवा प्रदान करण्यासाठी ते तेथे आहेत. तथापि, हे कनेक्ट केलेल्या डिव्हाइसचे मुक्त स्वरूप हायलाइट करते. एकदा आपण एखादा अ‍ॅप स्थापित केल्यावर Amazonमेझॉनसारख्या नामांकित सेवा प्रदात्याद्वारे देखील, त्याने लुटलेला गोळा केलेला कोणताही आणि सर्व डेटा पाठवू शकतो. अॅप्सवर परवानग्या लागू करून आणि प्ले प्रोटेक्ट सारख्या सेवांसह Android यास कित्येक मार्गांनी संरक्षित करते. म्हणूनच साइड-लोडिंग अॅप्स खूप धोकादायक असू शकतात.

ठीक आहे, Google

पायनेटने मला प्रत्येक नेटवर्क पॅकेट कॅप्चर करण्यास परवानगी दिली असल्याने, मी माझ्या पिक्सेल 3 एक्सएल वर मायक्रोफोन सक्रिय करून आणि डेटा Google कडे पाठवून Google माझ्याकडे गुप्तपणे हेरगिरी करीत आहे की नाही हे पाहण्याची मी उत्सुक होती. जेव्हा आपण पिक्सेल 3 एक्सएल वर व्हॉईस सामना सक्रिय करता, तेव्हा तो “ओके गूगल” किंवा “हे गूगल” की कीफ्रेसेस कायमस्वरुपी ऐकतो. कायमचे ऐकणे माझ्यासाठी धोकादायक आहे. कोणताही राजकारणी म्हटल्याप्रमाणे, ओपन माइक हा सर्व प्रकारात टाळण्याचा धोका असतो!

डिव्हाइस इंटरनेटशी कनेक्ट न करता, कीफ्रेशसाठी स्थानिक पातळीवर ऐकण्यासाठी आहे. कीफ्रेसे ऐकले नाही तर काहीच होत नाही. एकदा कीफ्रेज आढळल्यानंतर, डिव्हाइस चुकीच्या पॉझिटिव्ह आहे का ते पुन्हा तपासण्यासाठी Google च्या सर्व्हरला एक स्निपेट पाठवेल. सर्वकाही तपासून पहाल्यास, एखादी आज्ञा समजल्याशिवाय, किंवा डिव्हाइस कालबाह्य होईपर्यंत डिव्हाइस रीअल टाईममध्ये डिव्हाइस Google ला ऑडिओ पाठवते.

तेच मी पाहिले.

मी थेट फोनवर बोललो तरीही कोणतेही नेटवर्क रहदारी नाही. ज्यावेळी मी संवाद साधला नाही तोपर्यंत "हे Google" नेटवर्क रहदारीचा वास्तविक-कालखंड Google कडे पाठविला गेला. मी “प्रार्थना गूगल” किंवा “अहो गॉगल” या कीफ्रेसच्या किंचित बदलांसह पिक्सेल X एक्सएलला फसवण्याचा प्रयत्न केला. एकदा मी पुढील प्रमाणीकरणासाठी Google कडे एक स्निपेट पाठविण्यास यशस्वी केले, परंतु डिव्हाइसला पुष्टी मिळाली नाही आणि म्हणून सहाय्यक सक्रिय झाले नाही.

Google ला माझ्याबद्दल काय माहित आहे?

Google टेकआउट नावाची सेवा देते जी आपल्याला आपला सर्व डेटा Google वरून डाउनलोड करण्याची परवानगी देते, अर्थातच आपण आपला डेटा अन्य सेवांमध्ये स्थलांतरित करू शकता. तथापि, आपल्याकडे Google वर कोणता डेटा आहे हे पाहण्याचा देखील हा एक चांगला मार्ग आहे. आपण सर्वकाही डाउनलोड करण्याचा प्रयत्न केल्यास परिणामी संग्रहण प्रचंड असू शकते (कदाचित 50 जीबी पेक्षा जास्त) परंतु त्यात आपले सर्व फोटो, आपले सर्व व्हिडिओ क्लिप, आपण Google ड्राइव्हवर जतन केलेली प्रत्येक फाईल, आपण यूट्यूबवर अपलोड केलेली प्रत्येक फाइल, आपल्या सर्व ईमेल समाविष्ट असतील , इत्यादी. गोपनीयता तपासण्याचा एक मार्ग म्हणून, Google कडे कोणते फोटो आहेत हे मला पाहण्याची आवश्यकता नाही, मला हे आधीच माहित आहे. त्याचप्रमाणे, मला माहित आहे की माझ्याकडे कोणती ईमेल आहेत, Google ड्राइव्हवर माझ्याकडे कोणत्या फायली आहेत आणि यासारख्या. तथापि, मी डाउनलोडमधून त्या अवजड माध्यमांना वगळले आणि क्रियाकलाप आणि मेटाडेटावर लक्ष केंद्रित केले तर डाउनलोड अगदी लहान असू शकते.

मी अलीकडेच माझे टेकआउट डाउनलोड केले आणि Google ला माझ्याबद्दल काय माहित आहे हे जाणून घेण्यासाठी मी एक धमाकेदार विचार केला. क्रोम, गूगल पे, गूगल प्ले म्युझिक, माय अ‍ॅक्टिव्हिटी, खरेदी, टास्क इत्यादींसह वेगवेगळ्या क्षेत्रांपैकी प्रत्येक फोल्डरसाठी असलेली एक किंवा अधिक .zip फायली म्हणून डेटा येतो.

प्रत्येक फोल्डरमध्ये जाण्याद्वारे त्या क्षेत्रामध्ये आपल्याबद्दल Google काय जाणते ते दर्शविते. उदाहरणार्थ, माझ्या Chrome बुकमार्कची एक प्रत आणि मी Google Play संगीत वर तयार केलेल्या प्लेलिस्टची एक प्रत आहे. प्रथम, आश्चर्यकारक काहीही नव्हते. मी माझ्या स्मरणपत्रांची यादी अपेक्षा केली होती, कारण मी त्यांना Google सहाय्यक वापरुन तयार केले आहे, म्हणून Google कडे त्यांची एक प्रत असावी. परंतु माझ्यासारख्या “टेक सेव्ही” म्हणून एखाद्यासाठीसुद्धा एक किंवा दोन आश्चर्ये होती.

प्रथम मी माझ्यास जे सांगितले त्या प्रत्येक गोष्टीचे एमपी 3 रेकॉर्डिंगचे फोल्डर होते. त्या सर्व आदेशांच्या उतार्‍यासह एक HTML फाइल देखील होती. स्पष्टीकरण देण्यासाठी, हे Google कमांडला “हे गूगल” सक्रिय केल्यावर मी दिलेला कमांड आहे. खरं सांगायचं तर Google ने माझ्या सर्व आदेशांची एमपी 3 फाईल ठेवण्याची अपेक्षा केली नाही.ठीक आहे, मला समजले की सहाय्यकची गुणवत्ता तपासण्यात सक्षम होण्याचे काही अभियांत्रिकी मूल्य आहे परंतु मला असे वाटत नाही की Google ने या ऑडिओ फायली ठेवण्याची आवश्यकता आहे. हे थोडे जास्त आहे.

गूगल न्यूज वर मी वाचलेल्या सर्व लेखाचीही यादी होती, त्या वेळी मी सॉलिटेअर खेळला त्या प्रत्येक वेळीचा रेकॉर्ड आणि मी गुगल प्ले म्युझिक वर केलेले सर्व शोध जवळजवळ पाच वर्षे परत जात आहेत!

हे Google खरेदी शोधत असलेल्या आपल्या सर्व ईमेलवर प्रक्रिया करते आणि त्यांची नोंद तयार करते.

ज्याने मला खरोखरच धक्का दिला होता तो खरेदी फोल्डरमध्ये होता. मी आतापर्यंत ऑनलाइन खरेदी केलेल्या प्रत्येक गोष्टीची नोंद Google कडे होती. सर्वात जुनी वस्तू 2010 ची होती जेव्हा मी काही विमानांची तिकिटे खरेदी केली. येथे मुद्दा असा आहे की मी Google द्वारे या तिकिटे किंवा कोणत्याही वस्तू खरेदी केल्या नाहीत. माझ्याकडे अ‍ॅमेझॉन, ईबे आणि आयट्यून्स कडून आयटमसाठी खरेदी रेकॉर्ड आहेत. मी विकत घेतलेल्या वाढदिवसाच्या कार्डांच्या नोंदी देखील आहेत.

खोलवर खोदणे मी केल्या नसलेल्या खरेदी शोधण्यास सुरवात केली! काही वेळा ओरखडा झाल्यावर असे दिसून आले की ही रेकॉर्ड्स Google ने माझ्या ईमेलवर प्रक्रिया केल्याचे आणि मी केलेल्या खरेदीवर अंदाज लावण्याचे परिणाम आहेत. आपण कदाचित हे विशेषत: फ्लाइटच्या संदर्भात पाहिले असेल. आपण एखाद्या एअरलाइन्सकडून ईमेल उघडल्यास, जीमेल आपल्या फ्लाइटबद्दल काही सारांश माहिती सह्या शीर्षस्थानी असलेल्या विशेष टॅबमध्ये ठेवते.

हे Google खरेदी शोधत असलेल्या आपल्या सर्व ईमेलवर प्रक्रिया करते आणि त्यांची नोंद तयार करते. जेव्हा एखादी व्यक्ती आपल्या खरेदी केलेल्या वस्तूबद्दल ईमेल पाठवते तेव्हा Google अनवधानाने आपण केलेली खरेदी म्हणून त्याचे विश्लेषण करू शकते!

फेसबुक, ट्विटर आणि इतरांचे काय?

सोशल मीडिया आणि गोपनीयता काही मार्गांनी परस्परविरोधी आहेत. हॅरल्ड फिंचने सोशल मीडियाबद्दल टीव्ही कार्यक्रम पर्सन ऑफ इंटरेस्टमध्ये म्हटल्याप्रमाणे, “सरकार बर्‍याच वर्षांपासून याचा शोध घेण्याचा प्रयत्न करत होती. बहुतेक लोक त्यात स्वयंसेवा करण्यास आनंदी होते. ”सोशल मीडियासह आम्ही वाढदिवस, नावे, मित्र, सहकारी, फोटो, रूची, इच्छा यादी आणि आकांक्षा यासह माहिती पोस्ट करतो. त्यानंतर, ती सर्व माहिती प्रकाशित केल्यानंतर जेव्हा ती आमचा हेतू नसलेल्या मार्गाने वापरली जाते तेव्हा आम्हाला धक्का बसतो. दुसर्‍या प्रसिद्ध पात्राने एका जुगाराच्या हॉलबद्दल सांगितले की, तो वारंवार येत असे: “येथे मी हा जुगार चालू आहे हे पाहून मला धक्का बसला!”

फेसबुक आणि ट्विटरसह सर्व मोठ्या सोशल मीडिया साइट्सची गोपनीयता धोरणे आहेत आणि त्या त्यांनी कव्हर केल्या त्यापेक्षा बर्‍याच विस्तृत आहेत. ट्विटरच्या धोरणाचा एक स्निपेट येथे आहेः

“आपण आमच्याबरोबर सामायिक करता त्या माहिती व्यतिरिक्त आम्ही आपले ट्वीट्स, आपण वाचलेले, आवडीचे किंवा रीट्वीट केलेले सामग्री आणि इतर माहिती आपण कोणत्या विषयांमध्ये स्वारस्य आहे हे निर्धारित करण्यासाठी, आपले वय, आपण बोलत असलेल्या भाषा आणि इतर संकेत वापरतात. आपल्याला अधिक संबद्ध सामग्री दर्शविण्यासाठी. "

तर, आपले डिव्हाइस ट्विटरशी कनेक्ट होत आहे आणि आपले वय, आपण बोलत असलेली भाषा आणि कोणत्या गोष्टी आपल्याला स्वारस्य यासारख्या गोष्टी निर्धारित करण्यासाठी ट्विटरला अनुमती देत ​​आहे? नक्की.

हे आपल्याला प्रोफाइल करते - आणि आपण ते तसे करू दिले.

येथे एक महत्त्वाचा प्रश्न आहेः जर माझ्याकडे स्मार्टफोन नसतो तर त्या घटकांना इच्छित असल्यास त्यांनी माझी हेरगिरी करणे थांबवले असते?

संभाव्य वि वास्तविक

कनेक्टेड डिव्‍हाइसेस आणि ऑनलाइन घटकांसह सर्वात मोठी समस्या ते काय करीत आहेत हे नाही तर ते काय करू शकतात. मी “संस्था” हा शब्द मुद्दाम वापरला कारण मोठ्या प्रमाणात पाळत ठेवणे, हेरगिरी करणे आणि प्रोफाइलिंग करणे यासारखे धोके फक्त Google किंवा फेसबुकबद्दल नाहीत. अस्सल सॉफ्टवेअर चुका (बग्स) तसेच मोठ्या ऑनलाइन कंपन्यांच्या मानक व्यावसायिक मॉडेलकडे दुर्लक्ष करणे, Google आपल्याकडे हेरगिरी करीत नाही असे म्हणणे सुरक्षित आहे. दोन्हीही नाही फेसबुक. सरकारही नाही. याचा अर्थ असा नाही की ते करू शकत नाहीत - किंवा करणार नाहीत.

काही हॅकर किंवा सरकारी गुप्तहेर तुम्हाला ऐकण्यासाठी कुठेतरी आपल्या फोनवर माइक सक्रिय करीत आहे? नाही, परंतु ते शक्य झाले. जमाल खाशोगी यांच्या हत्येच्या घटना घडताना आम्ही नुकत्याच पाहिल्यामुळे संस्था आपल्याला हेरगिरी करणारे अ‍ॅप स्थापित करण्यास उद्युक्त करतात. झेरोडीम सारख्या कंपन्या सरकारांना शून्य-दिवसाची असुरक्षा विकतात, ज्यामुळे दुर्भावनापूर्ण अ‍ॅप्स (पेगासस सारख्या) आपल्या डिव्हाइसवर आपल्याला न कळता स्थापित करता येऊ शकतात.

मी माझ्या डिव्हाइससह असा कोणताही क्रियाकलाप पाहिला आहे? नाही, परंतु मी या प्रकारच्या पाळत ठेवणे आणि कवटी काढण्याचे संभाव्य लक्ष्य नाही. हे अद्याप दुसर्‍या कोणासही घडू शकते.

येथे एक महत्त्वाचा प्रश्न आहेः जर माझ्याकडे स्मार्टफोन नसतो तर त्या घटकांना इच्छित असल्यास त्यांनी माझी हेरगिरी करणे थांबवले असते?

स्मार्टफोन लॉन्च होण्यापूर्वी जगातील प्रत्येक मोठी सरकार हेरगिरी आणि पाळत ठेवण्यात आधीपासूनच गुंतलेली होती. दुसरे महायुद्ध कदाचित एनिग्मा कोड तोडून आणि लपविलेल्या गुप्तचरात प्रवेश मिळवून जिंकला असेल. स्मार्टफोन दोष देणार नाहीत, परंतु आता तेथे मोठ्या प्रमाणावर हल्ल्याची पृष्ठभाग आहे - दुसर्‍या शब्दांत सांगायचे तर, तुमच्यावर हेरगिरी करण्याचे आणखी बरेच मार्ग आहेत.

लपेटणे

माझ्या चाचणीनंतर, मला खात्री आहे की मी वापरलेली कोणतीही साधने असामान्य किंवा द्वेषपूर्ण काहीही करीत नाहीत. तथापि, गोपनीयतेचा मुद्दा मुद्दाम दुर्भावनायुक्त नसलेल्या डिव्हाइसपेक्षा मोठा आहे. गुगल, फेसबुक आणि ट्विटर यासारख्या कंपन्यांच्या व्यवसाय पद्धती अत्यंत वादविवादास्पद असतात आणि बहुतेकदा ते गोपनीयतेच्या सीमेवर ढकलतात असे दिसते.

हेरगिरी करण्याचा विचार कराल तर माझ्या घराबाहेर पांढर्‍या रंगाची व्हॅन माझ्या हालचाली पहात नाही आणि माझ्या खिडक्यांवरील दिशात्मक मायक्रोफोन दर्शवित आहे. मी आत्ताच तपासले. कोणीही माझा फोन हॅक करत नाही. याचा अर्थ असा नाही की ते करू शकत नाहीत.